masal

bir vardın, yok olmadın
sende olmadığım kadar
unutuşunla unuttum seni bende

yalan yalın an yanAn
bu aşkın izdüşümü olmayAn bir zamAn
düştü zebanilerin gönlüne
yanmadan günah ve
yakmadan yeni doğan karanlığı

al dedim bu beni
iadesi geçmiş yalnızlığıma zahiri

genzimde cehennem soğukluğu
kavuruyor faniliğimi
tanrıları bağışladığımız evrende
suskunluğumuza kuşanıyoruz çırılçıplak
terk-ü beden eylemiş
bir yanılsama kalıyor ah ettikçe masumiyet

meleklerin tapınmıyor güneşin düşmediği bu cennete
çığlık çığlığa lanetine sığınmış
nymphaların düşlerini söylüyorlar

vardın mı varılmaz olana?

bizden yoksun kalmış evrenlere ağıt yaktım

sağırlığın kulaklarımda 

sana ulaşmayacak şarkıları yeniden yazdım

zebanilerin cennetten haykırdı

uğruna yeni evrenler yarattığım aşk

hiçliğe muğlak kaldı

usanmadan sözler ettim, edeceğim, sözler vereceğim
gerçekliğe inat
masallarda ereceğim
düŞen üç elmanın hesabına
sen çoğaldıkça
hiçliğimden öteye
yeniden yazacağım
geçitleri yok saydığın evrenleri yakacağım
o karanlık yüreğine zehir sıcaklığında sızacağım
yok olacaksın
bende olduğun kadar