karanlığı anlatmak
koca bir boşluk büyütüyor içinde, beyninin karanlık dehlizlerini arşınlayıp yara almadan içindeki sıkıntıyı kemiren bir boşluk . gece vakti olunca kaplıyor her yanını, pandora'nın kutusunu kırmızıya boyayacak kadar kaplıyor geceye dahi sezdirmeden. beyin damarları arasındaki küçük kuytularda gizlenerek yaşamın tüm sırlarını ifşa ediyor orpheus'a. sağ yanındaki dünyadan tatlı bir esinti salına salına geziniyor sol yanındaki dünyaya. ulaksız kalmış bii elçi, sessiz kalmış bir ses sarıyor her yanını, haberleri taşımak için nehir dünyasına. uzak kalmış bir ağıt anımsatıyor geçmişi, ak sakalından tek tek düşmüş bulutlar çiziyor yolunu. bulutsuz şehrin babasız fahişelerinde saklıdır çocukluk masalları. koca bir yalan büyütüyor içinde. büyüdükçe yaşamı içine hapseden bir karanlık. ufukta ayrılık var, dönüp bakma sakın eurydike'ye! dönüp bakma içindeki kalabalığa! sabah olunca yitiriyor tüm belleğini, yok oluyor karanlık, gizleniyor boşluk.