balmumuna sevdalı
bu akşam, ellerim klavyeye yenik düşmek istedi, düşmek istedi uzaklardan, rayların uzağına, bugünden düne... bu akşam tek tek umutları paketlemek istedim, bozulmazlar belki, birer birer söndükçe gece. bir kenarından tutmuş ölüm, diğer yanından ayrılıklar, habire söylüyorlar bir ağıt, beyazlara bürünmüş güneşe. yok değil bu dört kol beni sarmalayan, değil henüz , değil toprağın baharda gidişi göğe balmumundan yarınlar bekliyordu dünü, ben mi ısındım yoksa sen mi güneş oldun? dün geleceğim yarın gelmiştim şimdi? ellerim klavyeye yenik düşüyor...