yar
yalıyor kızgın cehennim yalıyar karanlığında yedi denizlerin çekiyor rüzgarın daha da derine hep derine soru soruyor sanıyor kendini bu deli faniliğinden ziyade patlıyor ciğerleri haykırırken ismini isimsiz olanın ah ah ah aşk ölümü okşuyor şehvetinde yalın ayak bakirelerin bilmiyor gece bitmeyecek aydınlığa kavuşmayacak güneş öpüyor yeni tomurcuklanmış şeytanların gizli yerinden gelme diyor sözcükler sözcüler uyurken bir bir silinirken belleklerden yol açılacak belki bir olmaya suskunluğa erdiğimizde buz cehennemin kızgın cennetinde unutulacak bellek yok olacak yok kendini yutacak bekliyor bir kuytuda avaz avaz kendini yakmış bir deli cehennem uykusundan uyandırırken şarkılarıyla sirenler yar yalıyardan düşErken gelecek zamansızlık çok yakın belki dünden de evvel