yar

yalıyor kızgın cehennim

yalıyar karanlığında yedi denizlerin

çekiyor rüzgarın 

daha da derine hep derine

soru soruyor sanıyor kendini bu deli

faniliğinden ziyade

patlıyor ciğerleri

haykırırken ismini

isimsiz olanın

ah ah ah

aşk ölümü okşuyor

şehvetinde yalın ayak bakirelerin

bilmiyor 

gece bitmeyecek

aydınlığa kavuşmayacak güneş

öpüyor yeni tomurcuklanmış şeytanların gizli yerinden

gelme diyor

sözcükler sözcüler uyurken

bir bir silinirken belleklerden

yol açılacak belki

bir olmaya 

suskunluğa erdiğimizde

buz cehennemin kızgın cennetinde unutulacak

bellek yok olacak

yok kendini yutacak

bekliyor bir kuytuda avaz avaz kendini yakmış bir deli

cehennem uykusundan uyandırırken şarkılarıyla sirenler

yar yalıyardan düşErken

gelecek zamansızlık

çok yakın

belki dünden de evvel