yağmur sonrası dağınıklık

güneş tatlı talı ısıtıyor yüzümü. otobüs dolusu insanların önünde düş görüyorum. sağım solum sobe. mutluluk kedi mayışıklığında olmalı. umurumda değil kış gelmiş. bugün güneş açtı. bugünlük yeter bana bu. yarın fırtına kopsun, maya takvimi sona ersin. ersin, ermesin.  ererse, erisin. bütün olsun. 

var olmadığımız bir evrenin yasını niye tutalım? "yapamam"lar kuşatıyor aşkı. oysa sadece bu an mevcut. sonrasını kim bilebilir?!

güneş alıyor gözümü. duymuyorum kollektif yalnızlıkları. kuşatılmış bir yürek bu. aylardır kendi yalnızlığında geçmişi hergün yeniden kurguluyor. hala umut var bir yerlerde.  duyumsuyor. 

yürek ister kadere boyun eğmek. teslim olmak platonik bir sevdaya. umarsızca bekliyor.  belki. bir gün...

güneş, kendisinden sadece sekiz ışık yılı ötesinde minik bir organizmayı mutlu ettiğinin farkında değil.  ağıt yakıyor tanrılara. tanrılar benim değil. 

kalabalık bir otobüsün ortasında bir düşü sayıklıyorum hala.  

kızıl saçlı, yeşil gözlü bir cadıyım, yanlışlıkla kendisini büyüleyen. 

güneş umudumu ısıtıyor bugün. 

biliyorum, sen de en az benim kadar gerçek dışısın. ne güzel!!!