ilk günahımızdır doğmak. boşuna değil, ana rahmine düştüğümüz an, cennetten de kovulduğumuz andır... kovulduğumuz an, belki de ana rahmine düştüğümüz andır. ilk günahımızdır doğmak! cennet bahçesinden kovulduğumuz an, belki de ana rahmine düştüğümüz andır.
I "ben miyim o?" incecik bir ses büyük karanlık odanın içinde tınlamıştı. boşluğa düşmüş bir sesti bu, dursuz duraksız da düşmeye mahkumdu, sonsuz boşluğun içinde. gözlerini kapadı, bir yanıtın gelmesini beklemiyordu. gelme olasılığı dahi dehşete düşürüyordu. "insanlığın binlerce yıldır aklını çelmiş, adına inanılmaz efsanelerin ve kitapların yazıldığı, herkesin korkulu rüyası, kötülüklerin baştan çıkarıcı efendisi, yaradana arszıca meydan okumuş veli nimet bilmez densiz ben miyim?" kimsenin duymadığı bu soruyu, içinden çığlıklar atarak sormuştu. yanıtsız kalmasını diledi. yanıt gelseydi, ne yapardı? bir yandan da bir yanıt gelsin istiyordu. hala çıldırmadığını, yaşadıklarının gerçek olduğunu bildirecek herhangi bir şey. tutunmak istiyordu o gelecek yanıta. "insanlığı binlerce yıldır baştan çıkarmış, tanrı'ya pabucunu ters giydirmiş, değişimin devrimle başladığını var oluşun öncesinde görmüş yegane deha da diyebilirsin" diye inledi başka
kır prangalarını aç yüreğini aç gözünü uyuma ah gaflette olanlar uyansa cennet burun diplerinde ama yürek lazım sevmek lazım aşka düşüp ölmek lazım yaradandan ötürü herşeyi, ama herşeyi gökyüzünü olduğu kadar karanlık uçurumları sevmek lazım ve hep aşk ama aşk yeniden yineden her daim aşkla derviş misali dönmek lazım ay perileri zarifliğinde
Yorumlar