13'ün ölüşü

yine vakti geldi yeryüzüne inişinin

dağlanıyor yüreğim, gözlerim

ah o geçmişimi unuttuğum şefkatin

var olmadı koynunda hiçliğin

kucağında yitirdiğim gül

uzakta yalancı bahar dalları

on gün sonrasına bırakıyor kanatlarını

irinli, nasırlı bedenlerini

öpsem, sarmalasam, son kez

şarkılara gömüyorum yüzünü

gelmeyeceğini bile bile gelme diyorum

inat seninkisi

acıyı gönderiyorsun yerine

davullar çalınırken sessizce

mavilere sığınıyorum 

zaman yine de ölmüyor

takvimde hala 13 mart 13 ekimle sevişiyor

ne yürek kalıyor, ne göz

söz acıyor, açıyor karanlığın kapısını

gelmesin

vakit gelmesin

ne olur gelmesin