bavul

günlerden pazardı, çiçekler yeni tomurcuklanmıştı. yorgun gelmiştim eve. 

tuhaf kokuyordu ev. 

bir bavul duruyordu kapı kenarında. 

o sevdiğin seyahat bavulu. 

seni aradı gözlerim. kapılar aynı kapıydı, duvarlar aynı duvar. terliklerin her zamanki yerinde, rafta duruyordu. 

seslenmek istedim sana. sesim çıkmadı. 

oturdum kanapeye. evdeki bu farklılık üzerime sinmeye başladı. kıpırdamadan bekler buldum kendimi. 

gözlerimi kapadım. 

usulca geldin, her zaman oturduğun koltuğa yerleştin. gazeteni okumaya başladın. sevdiğin dizileri seyrettin. arada kaçamak bakışlar attın bana. gözlerimi açmaya cesaret edemedim. 

akşam oluyordu, kararmaya başlamıştı oturma odası. 

derin bir nefes aldım. 

gözlerimi açtım. 

yoktun. 

o zaman anladım evdeki bu yeni kokuyu.