söz

sen geldiğinde 

söz kendini yok saydı

önce ışık vardı

yakıyordu, yanıyordu cehenneminde

oku diyordun

gölgen vurdukça karanlık dehlizlere

oku

fısıldıyordu gölgen senden evvel

çünkü önce ışık vardı

karartıyordu yürekleri

hadi oku diyordun

kanatların eridikçe

oysa şahdamarından yakın

sadece yoktuk

saklanıyorduk darağaçlarına

sığınıyorduk cehennemine

sen gittiğinde

söz lanetler yazdı

okumadık