an gelmedi

vakti var dört halifenin
geç bu yolları ölüm tatlı dokunuşunda bıraktığında kendini
oysa hiç bir yol aşka çıkmıyor sevgilim

güzelleştikçe fırtınalarınız, şimşekleriniz
nasıl da fanidir sözleriniz
bilinmektedir
hiç bir güneş düşmüyor yalnızlığınıza

kuleni saklıyor zebaniler kralı, bilesin
sen ki, fil dişinden yalanlar oyarsın
artık sesin erişmiyor uğultularına nemflerin

bırakın zeus tarlasında yeni tanrıçalar yaratsın
bırakın demeter kaçsın
yeter ki aşk bir ihtimal kazanmasın

ve hiç yaşanmadı sevişmelerimiz
bir anlık kesişim değildi uzayda
yaşadığını sandığın geceleri
gökyüzüne bulutla yazmıştım

ne güzel de sarmalamıştınız düşlerinizle
gördüklerinize inandık arsız saatlerde
birdirbir oynarken şehrin öksüz çocukları
nasıl da güzeldir sanrılarınız

bırak bir tanem düşsün karanlığa bu beden
senliğin içinde kaybolmuş bir fetüs
doğurduğun onca şeytana inat
bırak ağlasın cehennemin

henüz dördüne çok var sevgilim